Tekst: Els Verbelen Beeld: Filip Naudts

Een wereld van persoonlijk afscheid. 

In gesprek met Viviane en Chris Feyaerts.

Uitvaartzorg Feyaerts is een begrip in Haacht. Hun naam laat vertrouwen en vakmanschap klinken. Reeds decennialang wordt uitvaartzorg Feyaerts geleid door de zussen Viviane en Chris. Viviane en Chris vertalen hun empathie in zorg op maat en weven schoonheid doorheen elk afscheid. Door de jaren heen zagen ze de sector veranderen van standaard naar meer zorg op maat. Hun uitvaartzorg reikt van intieme vieringen op unieke locaties tot grote diensten in kerken en aula’s. Alles kan, niets is hen teveel. Elk detail kent hun toewijding. In elk detail zit hun liefde vervat. Viviane: Aanvankelijk hadden onze ouders een eigen zaak in betonwerken, grafkelders en grafmonumenten. Later zijn ze met dit uitvaartbedrijf gestart. Uitvaartzorg Feyaerts had als doel om ons van een goede job te voorzien. Ik was 24 jaar toen ik in de zaak stapte. Intussen tel ik 40 jaar dienst. Van meet af aan heb ik me in deze job vastgebeten. Mijn nieuwsgierigheid was de leidraad tot groei en kennis. Chris: Op mijn 18de ben ik in de zaak komen werken. De dood was in die tijd nog een taboe. Er werd nauwelijks tot niet over gesproken. De confrontatie met de dood was in die tijd niet evident en plots zat ik er dagelijks in. De angst heeft zich geleidelijk omgevormd tot een grote liefde voor dat wat ik doe. Er zit veel toewijding in mijn werk, een liefde voor detail en zorgvuldigheid. Het geeft voldoening om het lichaam van een overledene zo mooi mogelijk te maken. De laatste verzorging doen we met veel liefde en respect. We willen de familie een mooi beeld nalaten van hun dierbare. Dat maakt ons gelukkig en geeft ons het gevoel dat we een steentje kunnen bijdragen aan de verdere verwerking bij nabestaanden. Viviane: Het is fijn om er voor de familie te kunnen zijn. Ik luister graag en neem mijn tijd om de familie op verhaal te laten komen. Het is belangrijk voor me om mensen goed aan te voelen en dit aanvoelen om te zetten in een mooi en persoonlijk afscheid. Iedereen is anders. Dat unieke mag voelbaar worden in een viering of een afscheid. Chris: Het zit in de kleine dingen die we creëren. Een kleindochter die tijdens de dienst een tekst leest over een roos in de tuin van haar grootvader, is voor ons de aanleiding om de koffietafel te decoreren met rozen. Elementen die we in het levensverhaal van de overledene horen, zetten we op subtiele wijze neer. Mensen voelen zich gezien en dat brengt troost. Viviane: Doorheen de jaren is de uitvaartwereld sterk geëvolueerd. Vooral de laatste 5 jaar is het een wereld in beweging. Er is meer ruimte gekomen voor creativiteit en eigenheid. Mensen vinden troost in een persoonlijk afscheid. Als je altijd gewoon je ritme aanhoudt, wordt het bandwerk. Dat doen we niet en daar zijn we blij om. Soms is het durven loslaten en openstaan voor het onbekende. Poëzie ontstaat. Er zit veel kracht in een detail. Chris: Het schept een band als mensen samen op zoek gaan naar foto’s en muziek voor tijdens het afscheidsmoment. Foto’s en muziek roepen herinneringen op en brengen iemand op een bepaalde manier terug tot leven. Het is een manier om met de dood om te gaan. De dood bespreekbaar maken, is eigenlijk de rode draad in ons werk en leven. Viviane: De dood brengt mooie herinneringen naar boven, maar soms toont het ook de pijn binnen een familie. Familieruzies dragen we met ons mee. We proberen te bemiddelen tot waar we kunnen. Soms valt er niet meer te bemiddelen. Dan voel je de verscheurdheid en gebrokenheid. Naar alle partijen proberen we begripvol te zijn. We houden de deur naar afscheid voor iedereen open. Chris: Viviane en ik praten veel met elkaar. Wanneer de frictie binnen families aan ons blijft kleven, spreken we hierover. We ventileren en zetten onze neuzen in dezelfde richting. We dragen elkaar en dragen zorg voor elkaar. Samen hebben we een stevig fundament. Viviane: Corona heeft veel veranderd binnen de uitvaartwereld. Het heeft mensen bijvoorbeeld de stap doen zetten naar een afscheidsritueel op de begraafplaats zelf. De open ruimte van een begraafplaats geeft zuurstof. Ik ben blij met de evolutie naar intimiteit en eigenheid binnen de uitvaartwereld. Het is een intens, maar dankbaar proces dat we met de familie bewandelen. Tijdens het intakegesprek met de familie proberen we goed voeling te krijgen met hoe ze de plechtigheid en het hele afscheid errond zien. We willen een dienst vormgeven, die in lijn ligt met het leven van de overledene. We werken met verschillende moderatoren en proberen een moderator te kiezen die passend is bij de familie. Chris: Zo is er bijvoorbeeld de formule van koffietafel en plechtigheid samen. Mensen zitten dan aan tafel, waarbij de moderator het afscheidsgebeuren opent. Er wordt geklonken op het leven. De moderator legt uit dat het een andere dienst is dan gewoonlijk, maar op het lijf geschreven is van de overledene. Anekdotes worden aangehaald. Soms komen de anekdotes los en onvoorbereid op tafel te liggen. Spontaniteit neemt het over van het gestandaardiseerde. Ter voorbereiding van een afscheid verdelen we de taken. Wie de intake doet, loopt het hele proces als vertrouwenspersoon met de familie mee. De andere begint achter de schermen met het voorbereiden van de praktische zaken, waaronder bijvoorbeeld het contacteren van denodige betrokken diensten. Viviane en ik communiceren continu met elkaar. We zijn nauw betrokken en dat is onze kracht. We spelen haast blindelings op elkaar in. In Haacht zijn onze wortels stevig kunnen uitgroeien. Het is als een weefwerk waarin onze eigen wortels verbonden zijn met de levensdraden van anderen. We kennen veel families. Dat schept een vertrouwensband. Daardoor komt het werk soms ook dichtbij. Je hebt een persoonlijke band gehad met de overledene. We zijn uitvaartondernemers, maar soms ook een beetje therapeut. Uitvaartondernemer moet je met je hart doen, anders hou je het niet vol. Ons hart klopt voor dat wat we doen. Vanuit nederigheid geven we dagelijks vorm aan grote en kleine diensten.