Regie van haar Roeping Sofie begon haar carrière in een wereld van cijfers en deals, in de efficiënte arena van IT-verkoop. “Ik deed het goed, maar het raakte me niet,” vertelt ze. Op een kruispunt in haar leven stond ze voor een keuze: doorgaan op een pad van voorspoed zonder betekenis, of een sprong wagen naar een beroep waar ze werkelijk iets kan bijdragen. Met een subtiel duwtje van haar moeder koos ze voor het onbekende, volgde een opleiding in uitvaartzorg, en vond haar roeping bij Sereni.

Gids in het ritme van Afscheid

Bij Sereni ontdekte Sofie dat haar talenten in planning en empathie perfect samenkomen. “Als uitvaartplanner en ceremoniemeester verbind ik het praktische met het emotionele,” zegt ze. “Ik zorg dat alles klopt: de aula, beeld en geluid, de bloemen, de muziek. Maar bovenal gaat het erom dat de familie zich gezien, gehoord en gerustgesteld voelt.”

Ze vertelt over een moment dat haar bijzonder bijbleef: een dienst waarin de moderator op het laatste moment niet verscheen. “Ik moest improviseren, veertig minuten spreken zonder enige voorbereiding. Het was intens, maar de familie voelde zich gedragen en gerust. Dat soort momenten maken me trots. Het herinnert me eraan dat mijn werk verder reikt dan protocollen of planning: het raakt mensen op een diep niveau, precies op het moment dat ze dat het hardst nodig hebben.”

Een visie van respect en gelijkheid

Voor Sofie is uitvaartzorg meer dan een beroep; het is een roeping die draait om respect, gelijkwaardigheid en oprechte aandacht. “Iedereen verdient een waardig afscheid, ongeacht budget of achtergrond,” zegt ze. “Mijn verantwoordelijkheid is tweeledig: enerzijds het verdriet van de nabestaanden begeleiden, anderzijds de praktische zaken tot in de puntjes regelen, zodat families zich vrij voelen om volledig te rouwen. Dat is iets universeels: verlies raakt ons allemaal, op manieren die woorden vaak niet kunnen vangen. Het is een moment van menselijkheid, van nabijheid en stilte, waarin ik probeer aanwezig te zijn op een manier die echt ondersteunt en troost biedt.”

Ondernemerschap en creativiteit

Als vestigingsverantwoordelijke van Kapellen kan Sofie haar ondernemende geest ten volle benutten. Ze onderzoekt hoe ruimtes en diensten persoonlijker en warmer kunnen worden: een handgeschreven brief in plaats van een scherm, kleine gebaren zoals een bloemenabonnement of informatieve ontmoetingsmomenten. “Het gaat niet om promotie, maar om echtheid, oprechte aandacht en het tot leven brengen van de ruimte,” zegt ze.

Trots en betekenis

Wat Sofie’s werk bijzonder maakt, zijn de momenten van diepe verbinding. “Wanneer een familie mij hun vertrouwen schenkt tijdens een dienst, en ik zie dat ze de rust en sereniteit ervaren die ik heb proberen te creëren, voel ik een enorme dankbaarheid. Het zijn juist die kleine, intense momenten van menselijkheid en nabijheid die me vervullen en trots maken.”

Balans en roeping

Voor Sofie is haar werk niet zomaar een beroep; het is een roeping die vraagt om toewijding, aandacht en hartelijkheid. Tegelijkertijd weet ze hoe belangrijk zelfzorg is. “Je kunt pas echt volledig voor anderen zorgen als je ook goed voor jezelf zorgt,” legt ze uit. Daarom neemt ze bewust tijd voor zichzelf. Die momenten van eigen aandacht geven haar energie en zorgen ervoor dat ze met een open hart en volledige aanwezigheid kan zijn voor de families die zij begeleidt. Het is een delicate balans tussen geven en herstellen, een herinnering dat zorg voor anderen altijd samen gaat met zorg voor jezelf, en dat juist die harmonie de kracht en betekenis van haar werk verdiept.

Het woord van Sofie

Wanneer we Sofie vragen haar werk in één woord samen te vatten, antwoordt ze zonder aarzeling: “Dankbaarheid.” Niet alleen de dankbaarheid van de families die zij begeleidt, maar ook haar eigen diepe gevoel van eerbied en waardering dat zij dit werk mag doen. “Het is een nobele en vaak intensieve taak, maar een van de meest betekenisvolle die ik me kan voorstellen,” vertelt ze. “Elke dienst is een kostbaar moment waarin herinneringen, emoties en verbondenheid samenkomen. Dat ik daarin een rol mag vervullen—dat ik steun kan bieden, rust kan brengen en aandacht kan geven— vervult me telkens weer met diepe dankbaarheid. Het werk leert me te zien hoe kwetsbaar en waardevol het leven is, en hoe belangrijk het is om met respect en zorg aanwezig te zijn bij de mensen die dat het hardst nodig hebben.