Het lijkt wel een constante in gesprekken met uitvaartplanners. Vaak komen ze in deze sector terecht na een heel ander beroepsleven. Voor Patrick Vanderhoeven is dat niet anders.

“Ik zit nu tien jaar in dit vak, daarvoor had ik een andere carrière. Ik was 21 jaar werkzaam binnen de kerkgemeenschap. Er werd mij gezegd dat deze job iets voor mij zou zijn. Dat het aansluit bij wat ik vroeger deed. Ergens is dat wel zo. Het menselijke aspect, hen begeleiden in zeer moeilijk momenten. Dat zit in dezelfde lijn. En deze wereld interesseerde me altijd al. Ik had wat vrienden die in de sector werkten. Er was met deze mensen een connectie in het voorbereiden van een uitvaart, om samen tot iets moois te komen, om zo afscheid te kunnen nemen.”

POËZIE

Iets moois vertaalt Patrick graag in woorden, in poëzie zelfs. “Klopt, dat kan mij bekoren. Het bekruipt mij af en toen om zelf poëzie te schrijven. Dat heb ik vroeger heel veel gedaan. Voor grote gelegenheden gaf ik mensen aan het einde van de viering een kleine overpeinzing mee. Dat komt vanuit mijn filosofische aard, denk ik.”

In Sint-Lambrechts Woluwe kwam hij in een zaak met traditie terecht. Lits werd in 1942 opgericht door twee broers die inspeelden op de nood aan kwalitatieve uitvaartverzorging. Micheline Govers nam de zaak in 1982 over en investeerde begin deze eeuw in een funerarium met aula, toen een uniek project in de Brusselse regio. “De broers Lits waren van hier, met de jaren is er een echte connectie gekomen met de mensen die in deze omgeving wonen. Daar hechten we, samen met Sereni sinds 2019, nog altijd veel belang aan. Nabijheid, een goed contact met de buurt en de andere handelaars, dat vinden we erg belangrijk. Maar we willen wel meer zijn dan de begrafenisondernemer die om de hoek woont. Heel lang hadden wij vooral de meer traditionele begrafenissen op het kerkhof, dat is pas sinds enkele jaren aan het veranderen naar een grotere vraag voor crematie. Ik heb toch de indruk dat de families voor wie wij mogen werken niet op zoek zijn naar grote vernieuwingen in afscheid nemen. Over het algemeen houden ze eerder van het rustige, vertrouwde, maar wel intens beleefde afscheid.”

PLATO

Traditioneel of vernieuwend, Patrick Vanderhoeven doet zijn job sowieso met veel bezieling. “Absoluut, als je jouw job niet met fierheid doet, dan moet je ermee stoppen. Want dan zit het niet goed. Wij zijn hier fier op wat we mogen doen. De ene dag is het een droomjob, de andere dag gaat het wat minder. Maar je mag wel iets heel moois doen. Waarbij je kan leven van de voldoening die je krijgt. Je hoort mensen zeggen dat ze 1001 vragen hadden. Dat niet op elke vraag een antwoord kwam. Maar dat je hen wel de mogelijkheid gaf om weer rustig en helder te worden. Je reikte hen zaken aan, zonder die mensen te pushen. Je was er voor die mensen, daarvoor hoefde je niet altijd zichtbaar te zijn. Je was discreet aanwezig en zo verliep alles goed. Daarvoor doe je dat. Als het dan wat tegensteekt omdat een aangifte van overlijden hapert met de gemeentelijke administratie of dat reservaties, planning en wensen van families niet vlot op elkaar aansluiten, dan moet je weten dat je het allemaal voor die mensen doet. Het zorgt voor wonderlijke contacten