Ik kom elke dag werken met plezier. Kristof Ceuppens Uitvaartplanner bij Quirijnen | Sereni en Sereni I Antwerpen
Tekst: Dominique Piedfort Beeld: Filip Naudts
Kristof Ceuppens, sterkhouder van Quirijnen en Antwerpen
Kristof Ceuppens leidt de uitvaartondernemingen Sereni Antwerpen en Sereni Quirijnen Brasschaat in goede banen. Ook ‘s nachts zou hij zelfs over de zaak kunnen waken want Kristof heeft een verleden als veiligheidsagent. Hoe kwam hij tot die ommezwaai in zijn beroepsleven?
Ik had geen boeiende job. Bewaken is heel saai. (lacht) Hier werk ik nu 15 jaar, dat is allerminst saai. Waarom die overgang? Een overlijden in mijn familie vormde de trigger. Als ik daar nu op terugkijk, vind ik dat het op een andere manier kon, vooral beter. Ik wilde weten wat er na een overlijden gebeurt. Ik werd nieuwsgierig. Wat gebeurt er achter de schermen van een uitvaart? Ik begon als losse kracht in de sector, als logistiek medewerker. Uiteindelijk ben ik doorgegroeid tot planner en kwam ik bij Quirijnen binnen. Het is de job van mijn leven, in een jong team. Hier vormen we een echte eenheid.
Ik kom elke dag werken met plezier. Als ik dat aan andere mensen vertel, kijken ze wat raar op. De job lijkt beladen met veel verdriet. Persoonlijk denk ik dat er andere jobs zijn die psychologisch zwaar of zwaarder zijn. Hier kom je bij iemand binnen op een bijzonder en intens moment. Die mensen kunnen heel kwetsbaar zijn. Voor hen kan je dan écht iets betekenen en het verschil maken. Daarom zijn sommige mensen achteraf ook zo dankbaar. Met Covid mocht je niet meer knuffelen, dat vond ik moeilijk. Maar kwam er dan achteraf een kaartje of een e-mail, dan deed dat weer zeer veel deugd. Of de reacties van de mensen die je gewoon kan voelen tot recht in je hart. Horen dat het prachtig was. Dat geeft je altijd zuurstof om door te gaan. Dat maakt dat ik deze job zo graag doe.
Vooruitstrevend en vernieuwend
Quirijnen en Sereni Antwerpen hebben een behoorlijke reputatie in de sector. In Brasschaat hangt een ontroerende foto uit. De weduwe van Bob Davidse raakt zijn doodskist nog even aan. Op foto’s van andere ceremonies herken je Rocco Granata en zelfs koning Boudewijn. Het familiebedrijf telt verschillende generaties en een rijke geschiedenis.
Armand Quirijnen opende een vestiging in Brasschaat in 1967. Hij zette het werk van zijn vader Constant verder die in 1926 begon in het gehucht Maria-ter-Heide.
“De vader van Armand was een kistenmaker die met begrafenissen begon. Zo ging dat vroeger vaak. Hier is dat gegroeid tot wat het nu is. Quirijnen staat bekend als vooruitstrevend en vernieuwend. Ik denk dat ik dit mag zeggen en ik ben er ook trots op.
In de toonzaal staan bijvoorbeeld kisten en urnen. Hier zie je geen zijden bloemen in de etalage of vind je geen oubollige en stoffige sfeer terug. Daar doen wij niet aan mee. We proberen een hedendaags gamma aan te bieden.
Vernieuwend zijn, wil overigens niet zeggen dat je ongevoelig wordt voor bepaalde zaken. Helemaal niet. Een tijd geleden hebben we de uitvaart verzorgd van Julie Van Espen (vermoord in mei 2019), dat draag je met je mee, dat kruipt onder uw vel, maar je bent tegelijk zeer dankbaar dat je zo’n familie kan en mag bijstaan op zo’n intriest moment.”
“Ik denk aan een ceremonie met livemuziek in de beschermde binnentuin van de Sint-Joriskerk in Antwerpen. Quirijnen & Antwerpen
Divers publiek
Vernieuwing is ook weggaan uit de kerk. Op dat vlak geeft Kristof nog een mooi voorbeeld. “Ik denk aan een ceremonie met livemuziek in de beschermde binnentuin van de Sint-Joriskerk in Antwerpen. Die tuin werd eigenlijk niet gebruikt voor zo’n gelegenheid maar het was ronduit prachtig én uniek. We gaan tegenwoordig ook vaak naar de Schelde in Antwerpen voor een tewaterlating of zelfs naar de Noordzee. Een afscheid op zee, dat is mooi, maar je bent afhankelijk van de weergoden. En een boot charteren, is niet voor iedereen weggelegd of je moet met verschillende families aan boord gaan.
Via onze vestiging op ‘t Eilandje in Antwerpen komen we dan weer in contact met een heel divers publiek, met verschillende godsdiensten, minder met de ‘typische katholieke gelovigen’. Ik denk dat de uitvaarten in de toekomst vooral burgerlijk zullen zijn, het worden meer en meer events waarbij veel mogelijk is. En vernieuwend zijn, zit niet alleen in die ceremonies. Ook wat ons drukwerk betreft denken we mee met de mensen. We laten ze vrij in hun gedachtegang en creativiteit. Als het praktisch mogelijk is, maken wij het waar. Het moet goed zijn, over heel de lijn. Er is immers maar één kans op een mooi afscheid.”