Olivier draagt nu de verantwoordelijkheid voor diverse taken, van opbaringen tot het opzetten en afbreken van rouwkapellen, en het begeleiden van ceremonies. Hij benadrukt de evolutie van het beroep, ooit gebaseerd op lokale relaties en hulp in het dorp, waar zorg voor de overledene thuis plaatsvond met een gebed van de pastoor. Vandaag de dag, wijst Olivier erop dat rouwverwerking een meer ‘sociale’ dimensie heeft gekregen.

Naast logistieke aspecten groeit de aandacht voor de ‘zinvolle betekenis’ van het moment, en hij legt sterk de nadruk op de uitbreiding van hun begeleidingsrol.

De aansluiting bij het Sereni-netwerk was cruciaal, waar logistieke, technische en menselijke ondersteuning nodig zijn. Het beroep vraagt om emotionele betrokkenheid bij families, en Olivier benadrukt de waarde van begeleiding tijdens moeilijke momenten voor rouwenden. Ondanks uitdagingen, vooral tijdens de Covid-pandemie, waar gevoelens van machteloosheid en beperkingen op respectvolle begrafenisplechtigheden moeilijk waren, waardeert hij het warme menselijke contact en de sociale aspecten van zijn beroep, vooral in een regio waar traditie, geschiedenis en respect diep geworteld zijn.

In Soignies wordt Sint-Vincentius gevierd, met een rijke geschiedenis uit de 7e eeuw. Olivier en zijn familie zijn actief betrokken bij de organisatie van evenementen zoals de Grand Tour Saint-Vincent. Hij benadrukt het belang van sociale relaties in zijn beroep, vooral in een tijd waarin kunstmatige intelligentie terrein wint.

Olivier’s enthousiaste betrokkenheid bij het lokale leven dient als inspiratie in een tijd waarin menselijkheid vaak ontbreekt. Met respect voor eeuwenoude rituelen en tradities dragen beiden bij aan een vloeiende overgang tussen ziel en herinnering.